ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011

Κάλαντα

Ένα από τα παλαιότερα έθιμα, που οι ρίζες του βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, είναι και τα κάλαντα. Υπήρχε τότε μια γιορτή προς τιμή του θεού Διονύσου, τα Ανθεστήρια. Κατά την διάρκεια της γιορτής, ομάδες ατόμων γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι, και έψαλαν ύμνους προς τιμή του θεού. Μαζί τους είχαν και ένα ομοίωμα πλοίου, το οποίο συμβόλιζε την άφιξη του θεού Διονύσου. Στην ρωμαϊκή εποχή συναντάμε τις «Καλένδες» (Calendae), από τις οποίες φαίνεται να πήραν το όνομα τους τα κάλαντα. Ήταν γιορτές που γιορτάζονταν στην αρχή κάθε σεληνιακού μήνα. Το πώς πήραν το όνομα τους οι καλένδες μας το εξηγεί ο ακόλουθος μύθος. Τα παλιά τα χρόνια είχε πέσει πείνα στην Ρώμη. Τρία αδέρφια ανέλαβαν τότε να παρέχουν τροφή στους κατοίκους της και έτσι έσωσαν την πόλη από την ερήμωση και τον αφανισμό. Τα τρία αυτά αδέρφια ήταν ο Κάλανδος, ο Νόνος και ο Ειδός. Ο Κάλανδος σίτιζε την πόλη τις πρώτες 12 ημέρες κάθε μήνα. Αυτές οι μέρες ονομάστηκαν Καλένδες. Δώδεκα είναι και οι ημέρες από τα Χριστούγεννα έως τα Φώτα. Ο Νόνος παρείχε τροφή στην πόλη τις επόμενες 10 ημέρες, τις λεγόμενες Νόνες. Τέλος ο Ειδός έτρεφε την πόλη τις τελευταίες 8 ημέρες, τις Ειδοί. Στα χρόνια του Βυζαντίου οι Καλένδες μετονομάστηκαν σε «’σματα Αγερμού». Μικροί και μεγάλοι, οι λεγόμενοι «Αγύρται» ή «Μηναγύρται», γύρναγαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν για την γιορτή που έρχονταν. Ανάλογα με την γιορτή που ακολουθούσε, στα χέρια τους κρατούσαν μουσικά όργανα, κρόταλα, κουδούνια, χελιδόνες ή βάγια. Οι «Αγύρται» εμφανίζονταν τις γιορτές του Δωδεκαημέρου, την Αποκριά, το Πάσχα, του Αγίου Ιωάννη, του Αγίου Γεωργίου, της Παναγίας και του Σταυρού. Ξεκίνησαν στην Αρχαία Ελλάδα, πήραν το όνομα τους στην Ρώμη και εκχριστιανίστηκαν στο Βυζάντιο. Έτσι έφτασαν σε εμάς τα κάλαντα. Ένα έθιμο τόσο παλιό και τόσο όμορφο, με τις γλυκές φωνές μικρών παιδιών να ζεσταίνουν τα σπίτια μας τις γιορτινές ημέρες. Κάνοντας κλικ στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να δείτε: Χριστουγεννιάτικα

«Γέρε Χρόνε, φύγε τώρα»...

Η Πρωτοχρονιά αντιπροσωπεύει το ξεκίνημα του νέου έτους και μαζί με αυτό την αρχή για μία νέα ζωήΟι άνθρωποι πιστεύουν ότι φεύγοντας ο παλιός χρόνος παίρνει μαζί του κι ό,τι κακό είχε και περιμένουν να έρθει ο νέος με τα δώρα του. «Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά, ήρθε ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια, με χαρά».

Ο καινούργιος χρόνος φορτωμένος με όνειρα, ελπίδες και υποσχέσεις για τη ζωή, κάνει την εμφάνισή του χαμογελαστός, χαρούμενος γεμάτος αισιοδοξία και οι άνθρωποι τον υποδέχονται με πυροτεχνήματα, γιορτάζοντας και ελπίζοντας σε κάποια αλλαγή, σε μία καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο εορτασμός του νέου έτους είναι μία από τις αρχαιότερες γιορτές πιστεύουν ότι ξεκίνησε στην αρχαία Βαβυλώνα περίπου 4.000 χρόνια πριν, την Άνοιξη, κατά το πρώτο νέο φεγγάρι μετά την εαρινή ισημερία.

Για πολλά χρόνια, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν ως Πρωτοχρονιά, την πρώτη Μαρτίου.Το 46 π.Χ., όμως, ο Ιούλιος Καίσαρας εφάρμοσε ένα νέο ημερολόγιο, αυτό που ισχύει και σήμερα, με αποτέλεσμα να μετρά ως πρώτη του χρόνου, η πρώτη Ιανουαρίου. Ο μήνας αυτός έχει πάρει το όνομά του από τον Θεό των Ρωμαίων Ιανό (Janus), o οποίος πάντα απεικονίζεται με δύο πρόσωπα, με το ένα να κοιτάζει πίσω στον παλιό χρόνο και το άλλο, μπροστά, στο νέο έτος.

Η ορθόδοξη εκκλησία της εποχής κυρίως του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επειδή ήθελε να χωρίσει τους χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες, απαγόρευε στους πρώτους να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά, όπως οι δεύτεροι. Τα αποτελέσματα της απαγόρευσης αυτής ήταν πολύ μικρά. Απαλείφθηκαν μόνο τα στοιχεία εκείνα που έρχονταν σε ευθεία αντίθεση προς τη χριστιανική ηθική.

Η βασιλόπιτα

Η πίτα που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και κόβεται παρουσία όλων των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα. Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρευόταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώμης έφτιαχναν γλυκά και πίτες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι ήταν ο τυχερός της παρέας. Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη βασιλόπιτα και την ιστορία του Άγιου Βασιλείου, ο οποίος για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει και να μη λεηλατήσουν την περιοχή του. Ο εχθρός, όμως, τελικά δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. Τότε, ο Μέγας Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες - ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα, που είχαν συγκεντρωθεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κρατούσε ό,τι του τύχαινε.

Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πανελλαδικό και η καταγωγή της έχει ρίζες στην αρχαιότητα. Εορταστικούς άρτους για καλοτυχία παρασκευάζονταν κατά τη διάρκεια αρχαίων γιορτών. Επίσης, είναι γνωστές οι εξευμενιστικές προσφορές προς τους νεκρούς και τα πνεύματα.

Βασιλόπιτα παρασκευαζόταν σε όλη τη χώρα, με παραλλαγές. Στη Θεσσαλία, για παράδειγμα, έφτιαχναν πίτα με φύλλα. Μέσα έβαζαν λίγο κλήμα, τριφύλλι, καλαμπόκι, φασόλι, άχυρο.

«Κάθε κομμάτι είχε και από κάτι και αυτό που τύχαινε στον καθένα σήμαινε ότι θα έπρεπε να τον απασχολήσει ως καλλιέργεια το επόμενο έτος ή απλά ότι θα πήγαινε καλά η συγκεκριμένη σοδειά τη χρονιά αυτή», σημειώνει ο κ. Ευάγγελος Καραμανές, ερευνητής του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Και συνεχίζει: «Στη Μικρά Ασία, όπου το πλαίσιο ήταν πιο αστικό, συνηθιζόταν το γλύκισμα ή το γλυκό ψωμί ζυμωμένο με διάφορα ζυμαρικά. Στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, όπου ο πληθυσμός ήταν πιο αγροτικός, έφτιαχναν τυρόπιτα ή κρεατόπιτα. Η πίτα ήταν το πιο συνηθισμένο φαγητό για τους ανθρώπους της περιοχής. Απλώς, στις γιορτές ήταν πιο πλούσιο γιατί έβαζαν μέσα κρέας κότας».

Με το κόψιμο της πίτας το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς, συνήθως από τον μεγαλύτερο της οικογένειας, η παράδοση της βασιλόπιτας ολοκληρωνόταν. Σήμερα συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας, ενώ η τελετή κοπή της μπορεί να συνεχιστεί καθ'Α όλη τη διάρκεια των πρώτων μηνών του χρόνου από σωματεία, ιδρύματα και οργανισμούς.

Άγια νύχτα...

Άγια νύχτα σε προσμένουν,
με χαρά οι Χριστιανοί,
και με πίστη ανυμνούνε,
το Θεό δοξολογούνε
μ’ ένα στόμα μια φωνή
ναι με μια φωνή.

Η ψυχή μας φτερουγίζει,
πέρα στ’ άγια τα βουνά,
όπου ψάλλουν οι αγγέλοι,
απ’ τα ουράνια θεία μέρη,
στο Σωτήρα ωσαννά,
ναι ωσαννά.

Ευχαριστίες...

Κύριε Διευθυντά,

Το Περιφερειακό Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού Πατρών,σας ευχαριστεί θερμά για την σημαντική συμβολή σας στον Πανελλήνιο Έρανο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσετε ιδιαίτερα τους μαθητές του σχολείου σας για την πολύτιμη συμμετοχή τους στον έρανό μας,που μ΄αυτόν τον τρόπο συνέβαλαν αποτελεσματικά στην επιτυχία του.

Η βοήθεια όλων ήταν ουσιαστική για την ομαλή διεξαγωγή του Εράνου και εκδηλώνει την πίστη σας στο ανθρωπιστικό έργο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.Οι μαθητές του σχολείου σας διδάσκονται την αξία του εθελοντισμού,της προσφοράς,της ανιδιοτέλειας και του ανθρωπισμού.
Ευελπιστώντας και σε μια μελλοντική συνεργασία,σας ευχόμαστε να έχετε πάντα υγεία.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Με τιμή

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ************************Ο ΓΕΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΟΝΙΚΑ ΣΟΛΩΜΟΥ******************ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΑΡΟΣ

Ανακοίνωση

Αγαπητοί γονείς,
σας ενημερώνουμε ότι την ερχόμενη Παρασκευή 17-12-2010 θα δοθεί στους γονείς η πρόοδος των μαθητών του πρώτου τριμήνου.

Τήν ίδια ημέρα και κατά τις ώρες 8-9 το πρωί και 12-1 το μεσημέρι θα γίνουν οι εκλογές του Συλλόγου μας για την ανάδειξη μελλών νέου Διοικητικού Συμβουλίου,νέας Ελεγκτικής Επιτροπής και εκπροσώπων του Συλλόγου στην Σχολική Επιτροπή και στην Ένωση Γονέων.
Επίσης θα ψηφίσουμε για την τροποίηση του καταστατικού ώστε ο σύλλογος να έχει μέλη του και τους γονείς του 31ου Νηπιαγωγείου.
Όσοι γονείς ενδιαφέρονται να θέσουν υποψηφιότητα να επικοινωνήσουν στα τηλέφωνα 6972405070 και 6936218129 το αργότερο μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη.
Περιμένουμε λοιπόν όλους τους γονείς να έλθουν να ψηφίσουν
Μην ξεχνάτε ότι ο Σύλλογος είστε εσείς,όλοι,οι γονείς.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ*****************Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧ.ΚΟΚΚΙΝΟΣ*************ΑΓΓ.ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Δυο λόγια για την Ιστορία του τόπου μας...

Η Εγλυκάδα ήταν χωριό της πρώην επαρχίας Πατρών του νομού Αχαΐας και σήμερα συνοικία στα νοτιοδυτικά της Πάτρας. Η ονομασία της είναι παραφθορά της λέξης Γλυκάδα, και ονομάστηκε έτσι γιατί ακόμα και σήμερα αλλά κυρίως πριν το 1960 η περιοχή ήταν γεμάτη πορτοκαλεώνες, λεμονιές κ.τ.λ. που λόγω του κλίματος είχαν πολύ γλυκιά γεύση. Σήμερα, ο πληθυσμός της Εγλυκάδας είναι περίπου 5.000 κάτοικοι, ενώ η περιοχή αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς.

Στην Εγλυκάδα υπήρχε κατά τον μεσαίωνα Σανατόριο λόγω του καλού κλίματος που οφειλόταν στα πολλά πυκνά δάση που υπήρχαν γύρω της τότε. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρχαίων αλλά και σύγχρονων ιστορικών στην Εγλυκάδα υπήρχε ένα υπερονώβειο κυπαρίσσι με κορμό 6 μέτρων το οποίο κάηκε από τους Τούρκους κατά την επανάσταση του 1821. Αυτό το κυπαρίσσι οι Άραβες το θεωρούσαν ιερό και έκαναν μια φορά τον χρόνο θρησκευτικές τελετές σε αυτό.

Ανεξάρτητη κοινότητα-χωριό όπου με το Β.Δ. 8/4/1835 αποτέλεσε οικισμό του νεοσύστατου δήμου Πατρέων. Το 1912 με τον Ε.τ.Κ. 14/2/1912 και τον νόμο ΔΝΖ΄4057 διαλύθηκαν οι δήμοι και η Εγλυκάδα έγινε ανεξάρτητη κοινότητα που περιλάμβανε και τους οικισμούς Ρωμανός κι Ελεκίστρα . Το 1919 οι δύο οικισμοί αποσπώνται για δημιουργηθεί η κοινότητα Ελεκύστρας. Πρώτος πρόεδρος της κοινότητας Εγλυκάδος (1914-1916) ήταν ο Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, στις εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για το 1912 αλλά λόγω των βαλκανικών πολέμων έγιναν το 1914.

Το 1920 είχε 1062 κατοίκους, ενώ την ίδια χρονιά αναγνωρίζεται σαν οικισμός της κοινότητας Εγλυκάδας η Περιβόλα όπως και το 1928 οι οικισμοί Άγιος Γεώργιος και Κούτσα. Με το ΦΕΚ 182Α - 07/07/1933 καταργείται η κοινότητα Εγλυκάδος και προσαρτάτε στον δήμο Πατρέων καθεστώς που ισχύει έως σήμερα. Μάλιστα το 1933 η κοινότητα είχε 1500 κατοίκους και το χωριό 1070. Με το ΦΕΚ - 19/03/1961 καταργήτε ο οικισμός και αποτελεί επίσημα τμήμα της πόλεως Πατρών.

Μια φορά κι έναν καιρό μια χούφτα ήρωες νίκησαν το φόβο...

Η Πόρτα του Πολυτεχνείου
ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο -
όρκο της νιότης,της ζωής ,της λευτεριάς,
όρκο του ονείρου και της πράξης.

Eνημέρωση

Την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου και Δευτέρα 8 Νοεμβρίου τα Σχολεία θα παραμείνουν κλειστά λόγω των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης(Δημοτικές,Περιφερειακές)

ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΩ;

http://www.ypes.gr/services/eea/eeagr/eea.htm

Καλό ταξίδι"ξυπόλυτε πρίγκηψ"

Ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος, από τους πιο εμπορικούς του Ελληνικού κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου^[1] του 1923 και μεγάλωσε από θετούς γονείς. Ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής και χορογράφος χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ». Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο του σενάριο ήταν για την ταινία «Το Τρελοκόριτσο». Την σκηνοθετική του καριέρα την ξεκίνησε το 1959 με την ταινία «η Μουσίτσα» και ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία «Λαός και Κολωνάκι». Το 1961 ξεκίνησε η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμς με την ταινία «Ο Κατήφορος». Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η καριέρα του Δαλιανίδη εκτινάχτηκε. Ακολούθησε η δημιουργία μιας σειράς ταινιών, κυρίως Μιούζικαλ, ένα είδος στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα। Συνολικά έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες έχει γράψει το σενάριο ο ίδιος. Από την δεκαετία του 1970 εργάστηκε και στην τηλεόραση δημιουργώντας αρκετές τηλεοπτικές σειρές, οι περισσότερες απ' τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Πέθανε το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 σε ηλικία 87 ετών

Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης

Πιο επίκαιρη από ποτέ φαντάζει η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης,η οποία παρά την αστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας,γιορτάζεται ανελλιπώς τα τελευταία 81 χρόνια στις 31 Οκτωβρίου,σε ανάμνηση της ίδρυσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο στις 31 Οκτωβρίου 1924.Η αποταμίευση συμβάλλει στο ατομικό και γενικό καλό"είναι το πνεύμα που διέπει την ημέρα αυτή.

Στα πλαίσια αυτής της ημέρας πραγματοποιήθηκε στο χώρο εκδηλώσεων του Σχολείου μας εκδήλωση με σκοπό την ενημέρωση αλλά και την ευαισθητοποίηση των μαθητών μας στην ιδέα αλλά και στα οφέλη της αποταμίευσης σε αντίθεση με τον αλόγιστο καταναλωτισμό.Τους μαθητές μας ενημέρωσε κλιμάκιο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου Πάτρας στους οποίους στο τέλος της εκδήλωσης πρόσφερε τον κλασικό κουμπαρά που αποτελεί εδώ και δεκαετίες σήμα κατατεθέν της αποταμίευσης.

Την εκδήλωση την οποία οι μαθητές κυριολεκτικά απόλαυσαν οργάνωσε με μεγάλη επιτυχία ο Πολιτιστικός Σύλλογος Εγλυκάδας''Έκφραση".

Μια ξεχωριστή επίσκεψη στην ιστορία του τόπου μας...

Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας

Το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας είναι ένα μουσείο στην Πάτρα που επικεντρώνεται στην έκθεση διαφόρων αρχαιολογικών ευρημάτων, από τη Μυκηναϊκή μέχρι και την Ύστερη Ρωμαϊκή εποχή, που ανακαλύφθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας. Αν και τα σχέδια για τη δημιουργία του μουσείου είχαν αναγγελθεί από την εποχή που η Μελίνα Μερκούρη ήταν Υπουργός Πολιτισμού, η κατασκευή του δεν είχε ξεκινήσει μέχρι το 2004.

Αν και ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε το μουσείο να είναι έτοιμο μέχρι το 2006, όταν και η Πάτρα ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, τα εγκαίνια του μουσείου έγιναν στις 24 Ιουλίου 2009. Το μουσείο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Θεοφάνη Μπομπότη, με ένα αρχικό προϋπολογισμό 21,5 εκατομμυρίων ευρώ, ο οποίος τελικά έφτασε τα 25 εκατομμύρια.

Χτισμένο σε μία έκταση 28.000 τετραγωνικών μέτρων, με τους εσωτερικούς χώρους να φτάνουν τα 8.000 τετραγωνικά μέτρα, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μουσείο της Ελλάδας. Ο περιβάλλον χώρος του μουσείου περιλαμβάνει μια πισίνα 500 τετραγωνικών μέτρων, ένα μεταλλικό θόλο και πολύ πράσινο. Στο κοντινό μέλλον, προβλέπεται και η δημιουργία ενός πολιτιστικού πάρκου στην κενή έκταση δίπλα στο μουσείο.

Το μουσείο έχει τέσσερις θεματικές ενότητες, τρεις από τις οποίες είναι μόνιμες και η άλλη περιοδική. Προς το παρόν από τις τρεις μόνιμες, μόνο οι δύο είναι διαθέσιμες στο κοινό, ενώ η τρίτη αναμένεται να ανοιχτεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Η περιοδική έκθεση θα φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις κατά τη διάρκεια του έτους. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους της ΣΤ' Εφορείας Αρχαιοτήτων, το 70% των εκθεμάτων βλέπουν το φως της ημέρας για πρώτη φορά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το μουσείο δέχεται καθημερινά επισκέπτες από τις 8 μέχρι τις 3 το απόγευμα, εκτός Δευτέρας.

Η φωνή της καρδιάς μας...

Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο. Γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στα 1910. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Τσαριτσάνη, όπου ο πατέρας της δούλευε ως καπνεργάτης, και κατόπιν στο Βόλο.

Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία σε ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30. Το χειμώνα του 1933 προσελήφθη από το θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο θέατρο "Κεντρικόν" προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση "Παπαγάλος 1933". Άρχισε να ηχογραφεί στη δισκογραφική εταιρεία "Κολούμπια" ερωτικά τραγούδια της εποχής και γρήγορα καταξιώθηκε λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της. Συμμετέχει επίσης σε ελληνικές ταινίες όπως η "Προσφυγοπούλα" το 1938.

Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες. Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα φυγαδεύεται στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα.

Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο, το "Θέατρον Βέμπο". Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για τη μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τη βραδιά του "Πολυτεχνείου" η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της.

Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η Τραγουδίστρια της Νίκης αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του.