Επιτέλους Άνοιξη...

Η 'Ανοιξη ξεκίνησε και επίσημα σήμερα το πρωί με την εαρινή ισημερία, πιο πρόωρα σε σχέση με άλλες φορές. Οι αστρονόμοι ορίζουν την ισημερία, που σηματοδοτεί την έναρξη της άνοιξης, ως η στιγμή όπου ο Ήλιος λάμπει ακριβώς κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης, ενώ αμέσως μετά «μεταναστεύει» αργά προς τα βόρεια, φέρνοντας σιγά-σιγά το καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα.

Φέτος η εαρινή ισημερία έλαβε χώρα στις 05:14 ώρα Γκρίνουιτς της 20ής Μαρτίου, σύμφωνα με το Scientific American και το Space.com, ενώ για την Ελλάδα, όπου υπάρχει διαφορά δύο ωρών, η άνοιξη έκανε την εμφάνισή της και τυπικά στις επτά και τέταρτο σήμερα το πρωί.

Η ημερομηνία της εαρινής ισημερίας δεν είναι σταθερή. Αν και πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η άνοιξη συνήθως αρχίζει στις 21 Μαρτίου, στην πραγματικότητα, όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, στη διάρκεια του 20ού αιώνα αυτό συνέβη μόνο στα 36 από τα συνολικά 100 έτη, κυρίως στις αρχές και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Παρόλα αυτά έχει διαμορφωθεί η κοινή πεποίθηση ότι παραδοσιακά η άνοιξη ξεκινά στις 21 Μαρτίου. Στην Ευρώπη η τελευταία φορά που η άνοιξη μπήκε στις 21 Μαρτίου, ήταν το 2007, ενώ η επόμενη θα αργήσει πολύ, αφού αυτό θα ξανασυμβεί το 2102.

Μία άλλη παρεξήγηση είναι ότι οι τέσσερις εποχές του έτους διαρκούν ακριβώς το ίδιο, δηλαδή 90 μέρες η κάθε μία. Όμως η διάρκεια των εποχών επίσης ποικίλει και για το 2012, στο βόρειο ημισφαίριο, έχει ως εξής: Χειμώνας 88,99 μέρες, 'Ανοιξη 92,76 μέρες, Καλοκαίρι 93,65 μέρες και Φθινόπωρο 89,84 μέρες. Έτσι, φέτος οι θερμότερες μέρες της άνοιξης και του καλοκαιριού είναι κατά 7,75 μέρες περισσότερες από τις πιο κρύες του φθινοπώρου και του χειμώνα.

Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται διαχρονικά περίπου κατά ένα λεπτό το χρόνο και του χειμώνα κατά μισό λεπτό αντίστοιχα. Το καλοκαίρι «κερδίζει» το λεπτό που χάνει η άνοιξη και το φθινόπωρο επωφελείται από το χαμένο μισό λεπτό του χειμώνα. Ο χειμώνας είναι η πιο σύντομη εποχή του έτους και, καθώς συνεχίζει να μειώνεται, αναμένεται να φθάσει στην ελάχιστη διάρκειά του (88,7 μέρες) περίπου το έτος 3500.

Σίγησε το αηδόνι των παραδοσιακών τραγουδιών

Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης. Σε ηλικία 13 ετών, η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της επιτόπιας έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο.

Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει η σχέση της και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ όπου αργότερα, το 1954, προσλαμβάνεται στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής.

Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο, με δικά της μηχανήματα. Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής, δίνοντας μια μεγάλη στροφή στη σχέση των νέων της εποχής με την παραδοσιακή μουσική. Από το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως ελληνισμό και στην ελληνική ομογένεια.

Σημαντικοί σταθμοί του έργου της

Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της «ζωντανής» μουσικής του «Αγαπητικού της Βοσκοπούλας» που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο

Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998).

Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.

Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής «Δόμνα Σαμίου», όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.

Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Το έργο της έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα έχοντας παρουσιαστεί –μέσω συναυλιών- σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας.

Για την προσφορά και την αφοσίωση της στην μουσική είδε το έργο της να αναγνωρίζεται πολλαπλά και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωση την απονομή μεταλλίου από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο, το 2005.

Επίσης, το 2006 της παραδίδεται, το βραβείο Αρίων για την συνολική προσφορά της στην διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.

Η Δόμνα Σαμίου δεν σταμάτησε - έως και την τελευταία στιγμή- την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παράδοση.

Μοναδικές εικόνες ενός μοναδικού μικρόκοσμου...

Βρήκα αυτό το video στο διαδύκτιο και το μεταφέρω στο blog γιατι το θεωρώ εξαιρετικό.

Δείτε το και θα καταλάβετε ότι ζούμε σε μια χώρα εικόνων.Θα καταλάβετε ότι σ΄αυτή τη χώρα ένα ξεραμένο δέντρο,ένας βράχος,ένα ναυάγιο,μια ξεχασμένη παραλία αποκτούν μια μοναδική ομορφιά λουσμένα από το φως που πλουσιοπάροχα σκορπιέται και μετατρέπει τα ασήμαντα σε σημαντικά,τα μικρά σε τεράστια,τα ελάχιστα σε μέγιστα.Ζούμε σε μια χώρα απέραντου γαλάζιου με μοναδική προοπτική να υπάρχει,να επιβιώνει να ορθώνεται ακόμα κι όταν τα σημάδια των καιρών έιναι συνωμοτούν στο αντίθετο.

Ανακοίνωση

Σε συνέχεια της ημερίδας που έγινε στο σχολείο μας με την ψυχολόγο κα Αιμιλία Κυριαζή,σας ανακοινώνουμε ότι η λειτουργία της ¨Σχολής Γονέων¨αρχίζει την Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012 και ώρα 17:30.

Το πρόγραμμα σε πρώτη φάση θα πραγματοποιηθεί στο 21ο Δημοτικό Σχολείο Πάτρας(απέναντι από το πάρκο,δίπλα από το 17ο Γυμνάσιο Πατρών),επειδή οι αιτήσεις των ενδιαφερομένων ήταν περισσότερες από την πλευρά του 21ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών.

Παρακαλούμε όποιοι άλλος γονέας ενδιαφέρεται,μπορεί να μεταβεί την Τετάρτη στις 17:30 στο χώρο του προαναφερόμενου Σχολείου για περισσότερες πληροφορίες.

18 χρόνια λιγότερο φωτεινά χωρίς τη Μελίνα

Ήταν 6 Μαρτίου του 1994 ήταν η μέρα που η Μελίνα Μερκούρη έφυγε από τη ζωή. Για όλους μας υπήρξε μια μοναδική Στέλλα, μια εκθαμβωτική Ίλια , μια αισθαντική Φαίδρα , μια ξεχωριστή Μπλάνς Ντυμπουά.

Ρόλοι και ζωή που έγιναν ένα γιατί εκείνη οδήγησε αποφασιστικά και με πείσμα το τραίνο της ζωής της. Σε όλους μας δεν συστήθηκε ποτέ με το επίθετό της, το όνομά της και μόνο αρκούσε να τη σφραγίσει για μια ζωή…..

Η Μελίνα υπήρξε λαοφιλής, τρομερά ενθουσιώδης, ιδιαιτέρως σαρωτική, ταλαντούχα και χαρισματική, ευαίσθητη αλλά και αγωνίστρια, μαχητική και δραστήρια και ό,τι και αν έκανε αντανακλούσε μια ιδιαίτερη λάμψη.

Κάθε της κίνηση πρόδιδε την αυτοπεποίθηση της. Βάδιζε γρήγορα, κάπνιζε πολύ ακόμα και στο δρόμο και ήταν η πρώτη Ελληνίδα που ένα ταμπού το έκανε στυλ.

Με το υγρό της βλέμμα και το πηγαίο χαμόγελο, ζωγραφισμένο μονίμως στα χείλη της, της μαγνήτιζε και αιχμαλώτιζε τον συνομιλητή της. Ο Ντασέν είχε δηλώσει κάποτε ότι «Η Μελίνα είναι μια Θεά, που μέσα της βρίσκει ησυχία ο Διάβολος ».

Οι ερμηνείες της στις σπάνιες ταινίες τη δεκαετία του 60 υπήρξαν εξαιρετικά μοναδικές. Η ψιλόλιγνη αγέρωχη φιγούρα της και το ρυθμικό της γέλιο κατάφεραν να στρέψουν το βλέμμα όλου του πλανήτη στην Ελλάδα. Η Μελίνα Μερκούρη γίνεται η κινητή διαφήμιση της χώρας μας σε όλο τον κόσμο.

Ήταν η Μελίνα όλων των Ελλήνων…..

Οι κανόνες της δημοκρατίας αλλά και η τέχνη να συνομιλεί ισότιμα με όλους ήταν τα πρώτα μαθήματα που πήρε από τον παππού της και τότε Δήμαρχο Αθηναίων Σπύρο Μερκούρη. Κοντά του έκανε της πρώτες δημόσιες εμφανίσεις μαθαίνοντας να στήνεται με αμίμητο στυλ απέναντι σε αγνώστους.

Οι γονείς της, ο Σταμάτης Μερκούρης, που διατέλεσε Υπουργός και βουλευτής, και η μητέρα της Ειρήνη Λάππα χώρισαν νωρίς, αφού απέκτησαν άλλο ένα παιδί, τον αδελφό της Μελινας, Σπύρο Μερκούρη.

Η μικρή Μελίνα μεγαλώνει με τον παππού της και η πόρτα του αρχοντικού παραμένει ανοιχτή για όλους. Πρόσωπα της πολιτικής και των τεχνών επισκέπτονται καθημερινά το σπίτι. Οι στιγμές ηρεμίας για την οικογένεια ήταν λίγες και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Μελίνα στην αυτοβιογραφία της, ‘’ κανένα παιδί δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε ιδανικότερη αταξία’’.

Από μικρή ήταν η πιο ξανθιά και η πιο ψηλή από τα άλλα κοριτσάκια της ηλικίας της, παιδί αρκετά ανήσυχο και αντιδραστικό. Ως μαθήτρια στο Μαράσλειο δεν τα πήγαινε ποτέ καλά, το σκασιαρχείο ήταν μέσα στις καθημερινές της δραστηριότητες. .

Μόλις πέντε ετών, μπροστά σε ένα καθρέφτη, κάνει τη πρώτη θεατρική της πρόβα καταφέρνοντας να κυλήσουν δάκρυα από τα μάτια της την κατάλληλη στιγμή πείθοντας έτσι τους γονείς της να αποκτήσει αυτό που επιθυμούσε.

Δεν έκρυψε ποτέ τις σχέσεις και μιλούσε πάντα ανοιχτά για τους άνδρες της ζωής της. Η συντηρητική ζωή της Ελληνίδας νοικοκυράς δεν ταίριαζε καθόλου στην ιδιοσυγκρασία της.

Στα 14της χρόνια ερωτεύεται τον ηθοποιό Σπύρο Παππά και 17 ετών γνωρίζει τον βαθύπλουτο Πάνο Χαροκόπο που την ερωτεύεται τρελά. Ο Χαρακόπος παίρνει διαζύγιο από τη γυναίκα του και η Μελίνα του θέτει όρο πως θα τον παντρευτεί αν της παραχωρήσει γραπτώς την άδεια να γραφτεί σε σχολή θεάτρου.

Παντρεύονται κρυφά και ταχυδρομούν ένα λακωνικό τηλεγράφημα στους γονείς της. ‘’ Γάμος Ετελέσθη’’. Η Μελίνα για άλλη μια φορά τα καταφέρνει. Το Σεπτέμβριο του 1938 γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Στο Παρίσι γνωρίζει τον Μαρσέλ Ασάρ. Η Μελίνα εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή της Πόλης του Φωτός και πίνει καφέ με τον Ζαν Κοκτώ, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, την Κολέτ, τη Φρανσουάζ Σαγκάν.

Η Γκρέτα Γκάρμπο , η Πασιονάρια και η Εντιθ Πιαφ υπήρξαν τρία μυθικά πρόσωπα για την ίδια. Τις θαύμαζε, τις λάτρευε και τις αγαπούσε, την πρώτη για την τέχνη της τη δεύτερη για τη στάση της και τη δράση της στην αντίσταση και την τελευταία για την ανεπανάληπτη φωνή της.

Το 1955 η Μελίνα είναι ήδη μια διάσημη ηθοποιός του θεάτρου. Η πρώτη της κινηματογραφική δουλειά γίνεται στη ιστορική ταινία ‘’ Στέλλα’’ του Μιχάλη Κακογιάννη, ένα θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη διασκευασμένο ειδικά για το στυλ και τον χαρακτήρα της Μελίνας. Η ΣΤΕΛΛΑ προκαλεί τα χρηστά ήθη της εποχής, και γίνεται σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης.

Η ΄΄ΣΤΕΛΛΑ΄΄ οδεύει στις Κάννες και η Μελίνα είναι υποψήφια για το 1^ο βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Παρότι η επιτροπή αποφασίζει να μη δώσει βραβείο , εκείνη η χρονιά θα σταθεί μοιραία τόσο για την προσωπική της ζωή όσο και για τη Διεθνή της καριέρα.

Η Μελίνα ξεχωρίζει ένα άνδρα στο βάθος να σπρώχνει και να φωνάζει το όνομά της προσπαθώντας να την πλησιάσει. Είναι ο Ζυλ Ντασσέν, ο Τζούλης όπως η ίδια τον αποκαλούσε χαϊδευτικά στη διάρκεια της κοινής τους ζωής. Ήταν ο μέντορας, ο άνδρας, ο έρωτας… που άλλαξε για πάντα τη ζωή της.

Ο φακός λατρεύει την Μελίνα. Η ταινία ‘’Ποτέ την Κυριακή’’ το 1960 της δίνει το εισιτήριο για τη μεγάλη δόξα. Η Μερκούρη επιστρέφει στο φεστιβάλ Κανών, βολτάρει στη Κρουαζέτ , πατάει το κόκκινο χαλί, φωτογραφίζεται , χαμογελάει παρέα με τον σύντροφό της Ζυλ Ντασσέν παίρνοντας το 1^ο βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την ταινία.

Το Πειραιώτικο γλέντι μεταφέρεται στις Κάννες και όλος ο τύπος της εποχής κάνει λόγο για το κέφι του ζευγαριού. Ο Γιώργος Ζαμπέτας παίζει μπουζούκι η Μελίνα παραδίδει μαθήματα χασάπικου ενώ ο Ζυλ Ντασσέν χορεύει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Λέγεται ότι εκείνο το βράδυ το ζευγάρι έσπασε 4.000 ποτήρια από τρελό κέφι. Η ταινία προτείνεται για 5 Όσκαρ που το κερδίζει ο Μάνος Χατζιδάκις για την μουσική του.

Στη θεατρική και κινηματογραφική της καριέρα συνεργάζεται με κορυφαία ονόματα της ελληνικής και παγκόσμιας Τέχνης όπως με τον Δημήτρη Μυράτ, την Ειρήνη Παππά, τον Τίτο Βανδή, τον Κάρολο Κουν, τον Μάνο Κατράκη, τον Γιώργο Παππά, τον Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Μιχάλη Κακογιάννη, Ιάκωβο Καμπανέλλη και τους Ζιλ Ντασσέν, Άντονι Πέρκινς, Ρόμι Σνάιτερ, Πίτερ Ουστίνοφ, Λόρενς Ολιβιέ, και πολλούς άλλους

Το 1961 ο Ντασσέν χαρίζει στη Μελίνα τη ‘’Φαίδρα’’ όπου τη μουσική υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης και η Μελίνα πρωταγωνιστεί με τον σταρ του Χόλυγουντ Αντονυ Πέρκινς. Για τις ανάγκες των γυρισμάτων χρειάστηκε ο χώρος του βρετανικού μουσείου όπου βρίσκονται τα γλυπτά του Παρθενώνα. Οι Βρετανοί ζήτησαν να πληρωθούν προκειμένου να επιτρέψουν στο Ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει την αίθουσα με τα γλυπτά. Η Μελίνα θυμώνει και στο μυαλό της γεννιέται η ιδέα της επιστροφής των Μαρμάρων.

Ο Ζυλ Ντασσέν παίρνει διαζύγιο από την βιολονίστα Μπεατρίς Λόουνερ και το 1966 παντρεύεται την Μελίνα με πολιτικό γάμο στην Ελβετία.

Τα μεσάνυχτα της 21^ης Απριλίου του 1967, ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφωνεί στη Μελίνα. Την πληροφορεί ότι έγινε πραξικόπημα.

Οι συνταγματάρχες είχαν κυκλοφορήσει τουριστικά φυλλάδια πουλώντας την Μελίνα ως ατρακτιόν της Ελλάδας.

Η Μελίνα Μερκούρη αντιδρά. Δηλώνει στον ξένο τύπο ότι δεν μπορεί πλέον να τραγουδάει και να χορεύει ως ανέμελη Ελληνίδα γιατί στη χώρα της κυβερνούσαν το στρατοδικείο και τα βασανιστήρια. Η Χούντα της αφαιρεί την Ελληνική Ιθαγένεια.

Ζει εξόριστη στο Παρίσι, κάνει πολιτική περιοδεία σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, γνωρίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου, συμμετέχει σε διαδηλώσεις, απεργίες πείνας, συναυλίες και τραγουδά ενάντια στους συνταγματάρχες. Η χούντα απαγορεύει τα τραγούδια της στην Ελλάδα και δεσμεύει την περιούσια της. Ο θάνατος του πατέρα της το 1968 την βρίσκει στο εξωτερικό. Το 1969, στο θέατρο της Γένοβας γίνεται βομβιστική επίθεση εναντίον της με βόμβα 5 κιλών η οποία και εκρήγνυται, χωρίς ευτυχώς θύματα. Όταν πεθαίνει η μητέρα της το 1972, της επιτρέπουν την είσοδο στη χώρα για λίγες μόνο ώρες. Μετά τη πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα και ως ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κατεβαίνει το 1974 υποψήφια Βουλευτής στη Β’ περιφέρεια Πειραιά αλλά χάνει την έδρα για 33 ψήφους. Το Νοέμβριο του 1977 εκλέγεται βουλευτής. Το 1981 η Μελίνα Μερκούρη ορκίζεται υπουργός πολιτισμού. Η υπουργική της καρέκλα παραμένει σταθερή για οκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς να την μετακινήσει ούτε ένας ανασχηματισμός του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ένα από τα σημαντικότερα οράματα που θέλησε πάση θυσία να υλοποιήσει υπήρξε η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που έκλεψε και αφαίρεσε ο Λόρδος Έλγιν και που μέχρι σήμερα δυστυχώς βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ως Υπουργός πολιτισμού έθεσε επίσημα θέμα τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO. Ο στόχος μετατράπηκε σε αγώνα και αυτός ο αγώνας δεν σταμάτησε μέχρι τον θάνατό της.

Καταβεβλημένη από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης. Ήταν απόγευμα Κυριακής της 6^ης Μαρτίου του 1994 που Μελίνα περνάει στην ιστορία...

Κηδεύτηκε δύο ημέρες μετά, με τιμές Πρωθυπουργού, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η είδηση του θανάτου της έκανε το γύρω του κόσμου προκαλώντας εκδηλώσεις συγκίνησης. Ο Διεθνής τύπος πλημμύρισε από Ελλάδα ‘’ Η τελευταία Ελληνίδα Θεά’’ ήταν ο ενδεικτικός τίτλος της Ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera….

Την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Brodway παρέμειναν κλειστά ενώ η 6^η Μαρτίου, ημέρα του θανάτου της, έχει ορισθεί από την UNESCO ως παγκόσμια ημέρα Πολιτισμού.

Η πολύμορφη προσωπικότητα της, η αγωνίστρια της Δημοκρατίας, η σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, η πολιτικός , που σημάδεψε με την παρουσία της τον πολιτισμό της Ελλάδας, έζησε μια ζωή όπως την ήθελε… γεμάτη οράματα, ελπίδες, έρωτες , συγκρούσεις αλλά και αγώνες….